-
1 zawalić się
vr pf -
2 zawalić
zawalać (-am) < zawalić> (-lę) tunel, dół zuschütten; mieszkanie verstellen (I mit D); przejście versperren; fam. egzamin verhauen;wszystko zawalać fam. alles vermasseln, Mist bauen;zawalać kąty fam. herumliegen, im Wege stehen;zawalać się einstürzen; fig zusammenbrechen -
3 zerfallen
-
4 einstürzen
ein|stürzenvi sein1) ( zusammenbrechen) Gebäude: zawalić się; Decke: zapaść się; Mauer: runąć2) ( eindringen)auf jdn \einstürzen Ereignisse: spaść na kogoś -
5 runąć
runąć pf-nę, -ń! drzewo, osoba stürzen; samolot abstürzen; plany scheitern; (zawalić się) einstürzen, zusammenstürzen;runąć do wyjścia zum Ausgang stürzen -
6 zusammensacken
-
7 zusammenstürzen
zusammen|stürzenvi sein zawalić się -
8 eindecken
ein|deckensich mit Gemüse/Fleisch/Holz \eindecken zaopatrzyć się w warzywa/mięso/drewnoII. vtdas Dach [mit etw] \eindecken pokryć [czymś] dach2) (fam: überhäufen)jdn mit etw \eindecken zawalić kogoś czymś ( pot) -
9 zawalać
zawalać (-am) < zawalić> (-lę) tunel, dół zuschütten; mieszkanie verstellen (I mit D); przejście versperren; fam. egzamin verhauen;wszystko zawalać fam. alles vermasseln, Mist bauen;zawalać kąty fam. herumliegen, im Wege stehen;zawalać się einstürzen; fig zusammenbrechen
См. также в других словарях:
zawalić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zawalać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zawalić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie powieść się, nie spełnić się, spalić na panewce : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawalić się — Świat się komuś zawalił, czyjś świat się zawalił zob. świat 30 … Słownik frazeologiczny
zawalać się – zawalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać zniszczeniu, zamieniając się w gruzy; zapadać się, rozsypywać się, rozpadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pod ciężarem śniegu zawalają się dachy. Szopa się zawaliła. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawalić — dk VIa, zawalićlę, zawalićlisz, zawalićwal, zawalićlił, zawalićlony zawalać ndk I, zawalićam, zawalićasz, zawalićają, zawalićaj, zawalićał, zawalićany 1. «przysypać, zasypać, przywalić coś czymś wielkim, ciężkim, sypkim; o czymś wielkim, ciężkim … Słownik języka polskiego
runąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, runąćnę, runąćnie, ruń, runąćnął, runąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie, całym ciężarem, przewrócić się, upaść, spaść bezwładnie w dół ze znacznej wysokości : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załamać — dk IX, załamaćmię, załamaćmiesz, załamaćłam, załamaćał, załamaćany załamywać ndk VIIIa, załamaćmuję, załamaćmujesz, załamaćmuj, załamaćywał, załamaćywany 1. «zgiąć coś pod pewnym kątem, nadać czemuś kształt linii łamanej; zagiąć» Załamać karton,… … Słownik języka polskiego
runąć — dk Vb, runąćnę, runąćniesz, ruń, runąćnął, runąćnęła, runąćnęli 1. «upaść, przewrócić się całym ciężarem, zwalić się, spaść bezwładnie z dużej wysokości; rozpaść się w gruzy, zawalić się» Runął jak długi na podłogę. Trafiony samolot runął w dół.… … Słownik języka polskiego
pozapadać — dk I, pozapadaćda, pozapadaćają, pozapadaćał 1. «o większej liczbie czegoś: zapaść, zaklęsnąć, zawalić się; zapaść w wielu miejscach» Zmizerniał, policzki mu pozapadały. 2. «zostać wydanym, uchwalonym, postanowionym w większej liczbie» W tej… … Słownik języka polskiego
pozawalać — dk I, pozawalaćam, pozawalaćasz, pozawalaćają, pozawalaćaj, pozawalaćał, pozawalaćany 1. «zawalić, zasypać wiele czegoś; zawalić coś dużą ilością czegoś» Zaspy pozawalały drogę. Pozawalać doły ziemią. Przejście pozawalane głazami. 2. «zawalić,… … Słownik języka polskiego
zawalać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawalaćam, zawalaća, zawalaćają, zawalaćany {{/stl 8}}– zawalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawalaćlę, zawalaćli, zawalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przygniatać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego